سلام. اوقاتتان به خیر و نیکویی
دوستداران
استاد شجریان نیک به یاد دارند که ایشان با همراهی گروه آوا در سال 1377 و در وین
کنسرتی برگزار کردند که بعدها آلبوم آن با نام آرام جان به عرصه هنر و ادب عرضه
شد. اکنون تصنیفی از عارف قزوینی را تقدیمتان میکنم که در این اثر و در افشاری
اجرا شده و نام آلبوم نیز از همین تصنیف برگرفته شده است. همنوازان این اجرا
داریوش پیرنیاکان، سعید فرجپوری، همایون شجریان، محمد فیروزی، بهزاد فروهری، جواد
بطحایی بودهاند:
دلم را بردی، به که گویم باز
غمم نخوردی، ز چه جویم باز
سرو روانم، آرام جانم
بی تو نمانم، دردت به جانم
گر یار من برافکند از رخ، نقاب رویش
عالم به هم بر میزند از انقلاب مویش
سرو روانم، آرام جانم
بی تو نمانم، دردت به جانم
سلام به همه دوستداران ساحت ادب و شعر پارسی،
در سالهای آغازین انقلاب که امید وافری به اعتلای موسیقی اصیل میرفت، گروه شیدا با همت استاد لطفی، استاد شجریان، استاد علیزاده و همراهی استاد ابتهاج (سایه) به خلق آثاری فاخر پرداختند که با گذشت بیش از سی سال از آن و هجوم انواع آثار موسیقایی ایرانی و خارجی، همچنان جایگاه رفیع و ارزنده خود را حفظ کردهاند. آثاری همچون نی نوا، سپیده، به یاد عارف و... از جمله این آثار بیبدیل به شمار میرود. با اجازه از محضر شما امروز تصنیف خاطرهانگیز جناب سایه در وصف عارف قزوینی را که در آلبوم چاوش شماره 1 که بعدها به به یاد عارف هم عرضه و در بیات زند اجرا شده است، تقدیم میکنم و خاطرنشان میسازم این اثر عینا در برنامه گلهای تازه 190 نیز اجرا شده است:
بنشین به یادم شبی،
ترکن از این می لبی،
که یاد یاران خوش است
یاد آور این خسته را،
این مرغ پر بسته را،
یاد بهاران خوش است
مرغی که زد نالهها،
هر نفس در قفس،
عمری زد از خون دل،
نقش گل بر قفس،
یاد باد
ای بلبلان
چون در این چمن،
رفت ز گل اثر،
زین پاییز یاد آرید
چون بر دمد،
آن بهار خوش،
در کنار گل،
از ما نیز یاد آرید
عارف اگر در عشق گل،
جان خسته بر باد داد،
بر بلبلان درس عاشقی،
خوش در این چمن یاد داد
چو بایدت دوباره گل
پروا مکن چون به جان از سر،
از خود آزاد
سلام،
بسیاری از علاقهمندان آستان موسیقی اصیل میدانند که مجموعه بزرگی از تصانیف قدیمی منحصر به فرد در اختیار جناب شجریان قرار دارد و حضرت ایشان نیز در برخی آثار خود از این تصانیف استفاده مینمایند. با اجازه شما امروز یکی از همین تصنیفها را که سازنده آن ظاهرا علی اکبر خان شیدا است تقدیمتان میکنم با این توضیح که: دو بیت در این تصنیف به صورت ایرانیک مشخص شده، که اولی با تصرف تصنیفسرا از سروده های مولانا است و دومی از سرودههای عارف قزوینی.
این اثر که در دستگاه نوا در آلبوم چشمه نوش عرضه شده، در تیر ماه ۱۳۷۲ در کنسرت پاریس با همنوازی تار استاد محمدرضا لطفی اجرا شده است. البته دوستداران جناب شجریان احتمالا اجرایی خصوصی از این تصنیف را در نوا یک بار با تارنوازی استاد لطفی، باری دیگر با سنتورنوازی مارتا مانی زاده و یک بار با همنوازی پیانو رامین ذوالفنون در تابستان 1369 در کالیفرنیا هم به خاطر دارند.
رفتم در میخانه حبیبم
خوردم دو، سه پیمانه
من مستم و دیوانه عزیزم
ما را که برد خانه
دلبر عزیز، شوخه و تمیز
برخیز و بریز
زان می که جوان سازد
عشقم به تو پردازد
تو اگر عشوه بر خسرو پرویز کنی
همچو فرهاد روم از عقب کوه کنی
تو مگر ماه نکورویانی
تو مگر شاه پریرویانی
دلبر عزیز، شوخه و تمیز
برخیز و بریز
زان می که جوان سازد
عشقم به تو پردازد