سلام،
با اجازه امروز غزلی از جناب شهریار را که استاد شجریان در برنامه گلهای تازه ۵۴ با همنوازی مرحوم بدیعی و جناب فرهنگ شریف در مایه دشتی اجرا کرده است، تقدیم میکنم:
تا کی در انتظار گذاری به زاریم
باز آی بعد از این همه چشم انتظاریم
دیشب به یاد زلف تو در پردههای ساز
جانسوز بود شرح سیه روزگاریم
بس شکوه کردم از دل ناسازگار خود
دیشب که ساز داشت سر سازگاریم
شمعم تمام گشت و چراغ ستاره مرد
چشمی نماند شاهد شب زندهداریم
طعم شکار آهوی سر در کمند نیست
ماند به شیر، شیوه وحشی شکاریم **
شرمم کشد که بی تو نفس میکشم هنوز
تا زنده ام بس است همین شرمساریم
** این بیت در آواز نیامده است.