سلام،
چه خوش است بر سر مزار زیبای عطار نیشابوری نشستن و شنیدن نوای روحفزایی از آستان موسیقی اصیل ایرانی با صدای استادی چون شجریان که در سه‌گاه زمزمه کند و مایه پروازی روحانی شود. حتما شما هم این نغمه خوش را که در آلبوم جان جان عرضه شده و از محتوای کلامی بی‌بدیلی برخوردار است، شنیده‌اید:
عزم آن دارم که امشب مست مست
پای‌کوبان کوزه دردی به دست
سر به بازار قلندر برنهم
پس به یک ساعت ببازم هرچه هست
تا کی از تزویر باشم رهنمای
تا کی از پندار باشم خودپرست
پرده پندار می‌باید درید
توبه تزویر می‌باید شکست
وقت آن آمد که دستی برزنم
چند خواهم بود آخر پای‌بست
ساقیا در ده شرابی دلگشا
هین که دل برخواست، می در سر نشست
تو بگردان دور تا ما مردوار
دور گردون زیر پای آریم پست **
مشتری را خرقه از سر برکشیم
زهره را تا حشر گردانیم مست **
پس چو عطار از جهت بیرون شویم
بی‌جهت در رقص آییم از الست **
** این ابیات در آواز نیامده است.
عشق از دوستی پرسید : فرق بین من تو در چیه ؟
دوستی گفت من دیگران را با سلامی آشنا می کنم تو با نگاهی .. من آنان را با دیگران جدا می کنم تو با مرگ
موفق باشید
همیشه مهربان
درود بر آقا محمود گل
از اینکه به موسیقی ایرانی علاقمندی خوشحالم
وبلاگتون بسیار به دلم نشست
از خودت بیشتر برام بگو
منتظر حضور سبز شما هستم
یا علی مدد